فصل اول.پیدایش شیعه1
مبدا تشیع و تسنن
تشیع خود اسلام راستین است وکلمه شیعه به معنی پیرو،میباشد وبه پیروان حضرت علی (علیه السلام)شیعه میگویند.
بعد از نزول آیه:«و انذر عشیرتک الاقربین»1در یوم الانذار جلسه ای به همین منظور
در میان اقوام خود ترتیب داده بودند.
بعد از عرضه اسلام به آنان بحث جانشینی خودرا مطرح کرده و
حضرت علی علیه السلام را بعنوان جانشین خود معرفی فرمودند ،
و از آنجا مسئله تشیع مصداق پیدا کرده و تعیین شد.
متاسفانه بعداز وفات رسول اکرم (صلی الله علیه واله وسلم)مردم دچار اختلاف شدند ،
البته با عمل بعضی از کسانی که هنگام وفات مانع وصیت آن حضرت شدند ،
زمینه مساعدتری برای این مسئله مهیاشد.
انصار خلافت را حق خود میدانستند و برای تایید عقیده شان دلیل و برهان میتراشیدند.
عده ای از مهاجرین خودشان را برای خلافت از دیگران به جهت انتسابی که به پیامبر داشتند
و از یک قبیله بودند لایقتر دانسته و بالاخره آنان غالب شده وبا ابی بکر ابن ابی قحافه بیعت نمودند
اما دسته سوم بنی هاشم و گروهی از مهاجرین و انصار واصحاب سرشناس پیامبر بودند
که بر عقیده خود در اینکه پیامبر علی را جانشین خود معرفی نموده است
پابرجا ماندند وخلافت را حق علی میدانستند.
آن گروه از اصحاب عبارتند از:سلمان فارسی و ابوذر غفاری و مقداد
و عمار وبراءبن عازب و جمعی دیگر که پیامبر در فضیلت آنان روایات فراوانی بیان فرموده اند.
واینها با ابی بکربن ابی قحافه بیعت نکردند و از علی بن ابی طالب پشتیبانی و طرفداری کردند .
یعقوبی مینویسدکه :گروهی از مهاجران و انصار از بیعت با ابوبکر تخلف نمودند
و به علی بن ابیطالب متمایل شدند.2
عباس بن عبدالله المطلب و فضل بن عباس و زبیربن عوام و خالدبن سعید و
مقداد و سلمان فارسی و ابوذر غفاری و عماربن یاسرو براءبن عازب از جمله آنها بودند.
واینها اولین اشخاصی بودند که بعداز وفات پیامبر اکرم ،تشیع و پیروی خودرا
نسبت به حضرت علی نشان دادند ونام شیعه بر آنها نهاده شد
اما در واقع اسم شیعه در زمان پیامبر مطرح شد و پیامبر کلمه شیعه
را به پیروان پاک و راستین امام علی اطلاق نمود.
و سعدبن عبدالله اشعری در کتاب خود چنین مینویسد3:
«بعداز وفات پیامبر خدا مسلمانان سه دسته شدند :
گروهی از علی بن ابیطالب طرفداری میکردند و بنام شیعه نامیده شدند .و دسته ای
دیگر به خلافت سعدبن عباده متمایل بودند،و مهاجرین از ابوبکربن ابی قحافه حمایت نمودند.»
پس باید اقرار کرد که در زمان رسول خدا همه مسلمانان در زیر یک پرچم بوده اند
و تحزب و فرقه ،وجودنداشته است.
اما بعداز وفات رسول خدا عده ای بعلت بی توجهی به وصایای
آن رسول گرامی حق را پایمال کرده و وصیت آنحضرت را بجای نیاوردند.
1.شعرا ؛214
2.تاریخ یعقوبی،ج2،ص114(ج2،ص123،جز سقیفه بنی ساعده ،دارصادر بیروت)
3.المقالات والفرق،ص3
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت: